“In een enkele lichtflits werd mijn geliefde Hiroshima een uitgestorven plek met overal puinhopen, skeletten en zwartgeblakerde lijken,” zo beschreef Setsuko Thurlow haar ervaring tijdens het bombardement op Hiroshima, dat ze als 13 jarig meisje overleefde. Het is dit jaar 75 jaar geleden dat Hiroshima en Nagasaki werden verwoest door atoombommen. Daarbij kwamen meer dan 210.000 burgers om het leven.
75 jaar later zijn in Hiroshima en Nagasaki de gevolgen van de atoomaanvallen nog altijd merkbaar. Dagelijks worstelen 390.000 mensen met de nasleep van die aanvallen. Ze krijgen kanker en hun kinderen worden geboren met genetische mutaties. Ook elders op de wereld leven miljoenen mensen met de giftige erfenis van kernwapens. Hele eilanden in de Stille Oceaan werden gereduceerd tot een krater in de zeebodem door kernproeven en ook in bijvoorbeeld Algerije, Kazakhstan en de VS leven mensen nog altijd met de gevolgen van kernproeven. Wetenschappers hebben berekend dat er wereldwijd uiteindelijk zelfs 2.4 miljoen mensen zullen sterven als gevolg van de kernproeven die tussen 1945 en 1980 werden gedaan.
Toch moeten overlevenden van Hiroshima en Nagasaki zoals Setsuko nog altijd strijden voor het einde van kernwapens. Negen landen bezitten naar schatting samen 13.500 kernwapens, waaronder ongeveer twintig Amerikaanse kernbommen in Nederland. De meeste van deze wapens zijn vele malen krachtiger dan de bommen die in Hiroshima en Nagasaki gebruikt werden, en kunnen samen de aarde meerdere keren vernietigen. Het risico dat kernwapens, bewust of per ongeluk, worden gebruikt, is volgens wetenschappers van de Bulletin of Atomic Scientist nog nooit zo groot geweest.
Deze catastrofale humanitaire gevolgen maken duidelijk dat kernwapens geen veiligheid bieden, alleen vernietiging. Een kernwapen kan geen onderscheid maken tussen legitieme militaire doelen en onnodige burgerslachtoffers. Ook is er geen adequate hulpverlening beschikbaar na een aanval met een kernwapen. De bestaande infrastructuren die nodig zijn zullen met grote waarschijnlijkheid vernietigd worden door de kracht van het wapen. Uiteindelijk kan er maar één conclusie zijn: kernwapens kunnen geen legitiem onderdeel zijn van ons veiligheidsbeleid.
Een meerderheid van de landen wereldwijd heeft al erkend dat kernwapens onacceptabel zijn. In 2017 namen 122 landen in de VN een verdrag aan dat kernwapens alomvattend verbiedt. Dit verdrag zal naar verwachting uiterlijk volgend jaar in werking treden. Ook Nederland zou dit verdrag moeten tekenen en zich daarmee aansluiten bij de meerderheid van landen die kernwapens niet langer accepteren. Het zou ook bijdragen aan het opbouwen van de druk op de kernwapenstaten om eindelijk te komen tot nucleaire ontwapening.
Kernwapens zouden ook geen rol meer mogen spelen in ons eigen veiligheidsbeleid. Daartoe zouden allereerst de Amerikaanse kernbommen uit Europa moeten worden verwijderd en de Nederlandse kernwapentaak moeten worden herzien.
Want de enige manier om er echt voor te zorgen dat er geen Hiroshima’s en geen Nagasaki’s meer zullen zijn, dat niemand nog hoeft mee te maken wat Setsuko op 6 augustus 1945 overkwam, is volledige nucleaire ontwapening. We kunnen het verleden niet ongedaan maken, maar we kunnen wel zorgen dat we niet vergeten wat de overlevenden hebben meegemaakt. En we kunnen onze eer betonen aan de slachtoffers en overlevenden door in beweging te komen.
Zie ook de pageflow De weg naar het kernwapenverdrag
Lees ook Actie bij Vliegbasis Volkel: Geen nieuwe kernwapens in Nederland