In aanloop naar de verkiezingen vraagt Anna Timmerman, directeur van PAX, Tweede Kamerleden van verschillende politieke partijen over wat zij in vredesnaam doen. Gesprekken over hoe Tweede Kamerleden kunnen bijdragen aan vrede. Over hoe ze zelf terugkijken op hun tijd in de Kamer en over wat in vredesnaam hun plannen zijn voor de komende kabinetsperiode.
Wie: Sadet Karabulut?
Wat: Tweede Kamerlid voor de SP, woordvoerder Buitenlandse Zaken en Defensie
Verkiesbaar in maart? Nee
Vandaag vragen we aan Sadet Karabulut, waarom moeten we op 17 maart in vredesnaam stemmen op de SP?
“De SP is een van de weinige partijen die echt voor vredespolitiek staat, niet alleen in woord, maar ook in daad. Ik ben zelf actief lid geworden van de SP na aanvang van de oorlogen in Irak en Afghanistan. Ik zag bij de SP een meer fundamentele analyse en een uitgesproken internationalisme. Ik zag ook het belang dat gehecht wordt aan het opbouwen van de vredesbeweging en de strijd tegen kernwapens.”
“Als Tweede Kamerlid had ik graag wat ik noem “de permanente oorlog” willen stoppen. Dat is nog niet gelukt, maar ik heb wel bij kunnen dragen aan het uithollen van het narratief dat oorlog ‘er gewoon bij hoort’. Sinds de aanslagen op de Twin Towers en het moment dat President Bush in 2001 opriep tot zijn War on Terror zijn we continu in oorlog. We zitten inmiddels twintig jaar in Afghanistan, dat is natuurlijk krankzinnig. Het idee was dat de Taliban verslagen zou worden en dat we democratie zouden brengen. Daar is niks van terecht gekomen. Het einde van het verhaal is dat we met de Taliban om de tafel zitten. Maar ondertussen zijn er honderdduizenden mensen gedood en miljoenen mensen op de vlucht geslagen. En ik zie nu een verslechtering. Het narratief van vijanddenken en terrorisme wordt door autoritaire leiders gebruikt om de eigen bevolking te onderdrukken. Als parlementariër heb ik geprobeerd het idee dat oorlog erbij hoort te doorbreken en de optie van vrede op de kaart te zetten. Ook heb ik geprobeerd de slachtoffers van oorlog, die vaak gemakkelijk uit beeld blijven, een gezicht te geven.”
Kernwapens
“Heel concreet heb ik geprobeerd wapenexporten tegen te houden. Dat was succesvol in het geval van Saoedi-Arabië, vanwege hun rol in de oorlog in Jemen. Ook heb ik me ingezet voor collega’s die vastzitten in gevangenissen vanwege hun mening. Ik probeerde een stem te geven aan politieke gevangenen en activisten uit Iran of Turkije en van Riffijnen tot Koerden. Een onderwerp waar ik als Kamerlid heel zichtbaar was, is kernbewapening. Er zijn heel veel manieren waarop je als Kamerlid invloed kan uitoefenen: door debat, door concrete voorstellen en door acties buiten het parlement te organiseren. Met name op wapenhandel en kernwapens hebben we dat gedaan, ook samen met onze jongerenorganisatie.”
“Het VN-verdrag dat kernwapens verbiedt, is er juist gekomen door activisme van onderop. En hier ook een groot compliment aan PAX, heel terecht dat jullie daarvoor een Nobelprijs hebben gekregen! Kernbewapening is bij uitstek een internationaal probleem, daarom is een wereldwijd verdrag ook zo belangrijk. Verdragen kunnen normerend zijn, er wordt nu een grens gesteld: ‘Het is gewoon verboden, het is illegaal’. Ik denk dat als we blijven bouwen aan de vredesbeweging, dat er dan uiteindelijk een wereld zonder kernbewapening komt. Dit verdrag is daar de hoeksteen voor.”
Wapenhandel
“Nederland is een klein land, maar de keuzes die we maken, doen ertoe. Als het gaat om wapenhandel, dan zijn we minder klein dan mensen misschien weten. Nederland staat op plek nummer tien als het gaat om internationale wapenexport. De Nederlandse wapenindustrie voert een lobby voor minder strenge normen voor export. Ik vind dat we onze normen niet moeten loslaten. Het is een realiteit dat er wordt gebouwd aan fort Europa om mensen tegen te houden die hier naartoe komen, op de vlucht of uit armoede. En tegelijkertijd is er de wapenhandel en de export naar landen die hun eigen bevolking onderdrukken of mensen bombarderen. Dat is de hypocrisie van het buitenlandbeleid en een van de grootste problemen van Europa.”
Vrouwenrechten
“Wanneer ik vraag naar de effectiviteit van onze interventies en onze missies in bijvoorbeeld Afghanistan, dan sleept Minister Blok er de vrouwen bij. Maar ik kan je vertellen dat deze minister echt niks heeft met vrouwenrechten. En dan hoor ik van de vrouwen in Afghanistan zelf: “Jullie gekozen leiders doen niks voor onze rechten”. De eerste stap, is luisteren naar de vrouwen die het betreft. We moeten niet geloven in de propaganda van minister Blok, die doet alsof we daar zitten voor de vrouwenrechten. En zeker niet, nu het eindstation is dat we weer met de Taliban om de tafel zitten. Ik zie het wereldwijd: de ongelijkheid groeit. Als je het hebt over oorlog en vrede, dan is de positie van vrouwen heel erg kwetsbaar. Er is nog een lange weg te gaan en er is veel te winnen. Ik denk dat als we de deelname van vrouwen, de emancipatie van vrouwen serieuzer zouden nemen, dat er dan minder oorlog zou zijn en ook veel vaker over vredespolitiek gesproken zou worden.”
Hoopvol
“Oorlog wordt in de politiek vaak mooier voorgesteld dan het is, omdat er weinig draagvlak voor is. Er moet heel veel werk worden verzet om de waarheid boven water te krijgen. Mijn voorganger was al over Hawija begonnen en ik heb dat voortgezet. Ik heb veel kritische vragen gesteld over Hawija, en dat heb ik zeker niet alleen gedaan. Het is door de samenwerking met NGO’s als PAX en Airwars, en de inzet van journalisten van NRC en NOS, dat we stukjes informatie boven tafel hebben gekregen. En dan zie je die andere kant van oorlogsvoering. De burgers. Het is misschien wel voor het eerst in de Nederlandse geschiedenis, dat dat gelukt is. We weten dat het geen gegeven is dat ons de waarheid wordt verteld, dus dat betekent voor volksvertegenwoordigers een zeer kritische en actieve opstelling. Dat is de verantwoordelijkheid die je hebt. Er komt nu een door de minister ingestelde commissie, dat is een belangrijke stap. Er komt ook een onderzoek naar de steun aan Syrische rebellengroepen, waar Trouw en Nieuwsuur een en ander over onthulden. Ik denk dat een nieuwe periode aanbreekt. Als Tweede Kamerleden hun kritische werk voortzetten, dan zullen we in de toekomst anders omgaan met onderwerpen zoals oorlog en vrede. Ik ben hoopvol over de toekomst van de vredesbeweging. Ik merk dat er heel veel animo is onder jongeren. Ik zie dat oud en nieuw activisme elkaar opzoeken. Daardoor ben ik hoopvol gestemd.”
Lees hier ook de interviews met Salima Belhaj (D66), Sven Koopmans (VVD), Martijn van Helvert (CDA), Kirsten van den Hul (PvdA) en Tom van den Nieuwenhuijzen (GroenLinks).