Fadi Halisso gaat door. Soms heeft ook hij de gedachte gevoeld ermee te stoppen. Hij kent veel activisten van het eerste uur die Syrië verlieten, wegzakten in apathie en eindeloze depressie. Het geweld en de wapens lijken nu de baas te zijn, maar ook in Beiroet gaat Fadi door met het bouwen van een betere toekomst voor Syrië.
“Soms zeggen we tegen elkaar dat de Syriërs waren als een kind dat naar een Superman film keek op tv en dacht ‘dat doe ik ook even’. Na Tunesië en Egypte leek het zo makkelijk.”
Fadi is een jonge priester in opleiding en, hoewel hij zichzelf nooit zo zal noemen: een activist. Een van de vele activisten die nog steeds de hoop levend houdt. Terwijl een aanval van de Verenigde Staten in de lucht hangt zitten we op een terras aan zee in Beiroet. Ondanks alles ziet Fadi de toekomst vol vertrouwen tegemoet.
“Het is waar dat de revolutie veranderd is. Van een vreedzame volksopstand naar een gewapend conflict. Het geweld, de doden, de vluchtelingen. Veel activisten van het eerste uur zijn opgepakt, vermoord of vertrokken. Maar er blijven genoeg over, en er komen nieuwe bij. Ze blijven erin geloven, niet alleen door te demonstreren en actie te voeren, maar ook door hulp te verlenen aan vluchtelingen, onderwijsprojecten te starten, huisvesting te organiseren. Mensen hebben nu vooral hulp nodig. In wezen zijn dit politieke acties. We tonen aan dat we niet alleen maar hopen op een betere toekomst, we maken de toekomst nu.”
Zoals veel Syriërs drukt ook Fadi me op het hart dat de Syriërs niet zo zijn. Hij bedoelt dat ze zich niet zullen laten meesleuren in een sektarische oorlog.
“Die beelden die we zien die zijn allemaal waar, alle gruwelijkheden die je ziet, die gebeuren echt. Maar we hebben ook de ervaring dat deze situatie mensen bij elkaar kan brengen. In het scholenproject in Aleppo bijvoorbeeld werken moslims en christenen samen. Hetzelfde geldt voor de activisten die hulp te verlenen. Verschillen doen er dan niet toe. Naast alle schade en verlies nemen we deze ervaring ook mee naar de toekomst. We vechten met eenvoudige middelen tegen enorme krachten. Ik zie het als de gelijkenis van de zaaier uit de bijbel. Een groot deel van het zaad valt op de rotsgrond, wordt overwoekerd, droogt uit. Een klein deel schiet wortel en komt tot bloei. Als dit over is zijn dat de fundamenten waarop Syrië moet worden opgebouwd. Als ik nu zie dat mensen in bijvoorbeeld Raqqa dagelijks demonstreren tegen de milities van ISIS (Islamic State in Iraq en Syria) dan geeft me dat moed.”
Ik vraag Fadi wat hij vindt van een mogelijke interventie. Hij wil er niet direct op antwoorden want zijn familie woont nog in Syrië. Het enige wat hij kan zeggen is dat het geweld tegen burgers moet stoppen. Ondertussen is hij met een aantal vrienden al wel in de weer om zich voor te bereiden op de onvermijdelijke vluchtelingenstroom die zal komen als de bommen vallen. Via een facebook pagina roept hij op om matrassen in te zamelen en zoeken ze naar plekken waar vluchtelingen gehuisvest kunnen gaan worden. Dat de Libanezen niet bijzonder bereid zijn om nog meer vluchtelingen op te vangen begrijpt hij wel. Maar niets doen is simpelweg geen optie.
Fadi Halisso is van 20-28 September in Nederland, tijdens de vredesweek. Op 21 september is hij een van de gasten op Checkpoint Cinema in Utrecht, samen met Lieve Joris en Jorgen Raymann.
