Dit is Ibrahim, activist voor vrijheid in Syrië en nu vluchteling in Nederland. Dinsdag 23 augustus heeft hij zich gemeld in Ter Apel, waar hij nu met honderden anderen buiten moet slapen. En waar hij moet wachten om toegelaten te worden tot de asielprocedure. Onder omstandigheden die we vooral kennen uit Griekenland en uit oorlogsgebieden. Maar nu gebeurt het in onze eigen achtertuin, recht onder onze ogen. Wij gaan Ibrahim regelmatig bellen om te horen hoe het met hem gaat.
PAX: “Hi Ibrahim, heb je kunnen slapen?”
Ibrahim: “Om eerlijk te zijn: niet zo goed, na drie uur vannacht was ik klaarwakker. We slapen dus naast het aanmeldcentrum, in het open veld. Vannacht waaide het opeens heel hard. Ik kon niet meer slapen van de kou. Maar overdag is het te weer te heet om te slapen.
Maar er is ook geen tijd of rust. Er gebeurt teveel. Er is teveel te doen en we zijn met teveel mensen. Iedere rij: voor eten, of om je telefoon op te laden, of om je ergens te kunnen wassen is een potentieel conflict. Net als in een oorlog staan groepen mensen tegenover elkaar. Ze zijn nerveus, onzeker en overal zijn geruchten en er hoeft maar iets te gebeuren of de vlam slaat in de pan.
Wij zijn dus buiten het aanmeldcentrum, en ons doel is om binnen te komen zodat we in de procedure zitten. Maar er is willekeur. Sommige mensen zitten er al weken en sommigen slagen erin om direct binnen te komen.
Het goede nieuws is dat er NGO’s zijn die ons helpen, zoals Artsen zonder Grenzen. Dat is echt nodig want we zijn bang voor ziektes. De wc’s zijn zo smerig dat we onze behoeftes ergens buiten het terrein doen.
Er zijn ook groepen die maaltijden uitdelen. We hebben een Hollandse maaltijd gehad, en het smaakte heerlijk, vooral omdat ik weet dat het met liefde is gemaakt. Het is fantastisch dat mensen dat willen doen.
Morgen gaat het regenen, daar ben ik bang voor. Want er is niet genoeg overkapping om iedereen beschut te houden.
Je zou de nachten hier moeten mee maken. Het is nooit stil. Er zijn teveel getraumatiseerde mensen, ze schreeuwen, alsof ze de oorlog ze tot hier achtervolgt.
Ik moet je hangen want het is bijna zes uur: etenstijd. Morgen bellen?”
——————
Waarom deze blog?
Al dagenlang slapen in Ter Apel mensen die asiel willen aanvragen in Nederland buiten, in de open lucht. Vannacht waren dat 700 mensen. Mannen, vrouwen en kinderen die gevlucht zijn uit oorlogsgebieden en na een lange, zware tocht Nederland hebben bereikt komen terecht in een verschrikkelijke situatie. Er is geen opvangplek, ze slapen buiten in de kou, voelen zich onveilig, hebben nauwelijks toegang tot basisvoorzieningen als sanitair, medische hulp en elektriciteit om hun telefoon op te laden. In Ter Apel is een humanitaire noodsituatie ontstaan die doet denken aan het beruchte kamp Moria op Lesbos.
PAX vindt het onverteerbaar dat in een rijk en georganiseerd land als Nederland de overheid nalaat om asielzoekers op een menselijke manier op te vangen. Het is niet alleen een morele maar ook een juridische plicht om mensen op de vlucht veiligheid te bieden. Het maakt ons woedend om te zien dat zij zich in zo’n onmenselijke situatie bevinden. Als Nederlandse vredesorganisatie die werkt in landen waar de mensen in Ter Apel vandaan komen, zoals Syrië en Jemen, voelen wij een verantwoordelijkheid om in actie te komen. Doe je mee?
Wat kun je doen?
- Volg onze blog “Bellen met Ter Apel”
- Doneer aan organisaties die noodhulp bieden in Ter Apel. MiGreat verzorgt maaltijden en is ook bezig met het voorbereiden van andere acties. Hier kun je doneren: MiGreat
- Dring bij je gemeente aan op het creëren van extra opvangplekken voor vluchtelingen