Donderdag 22 augustus 2019
De aanvallen van de Russen en het Syrische leger op Idlib zijn de laatste dagen fiks opgevoerd. Uit angst voor het oprukkende Syrische leger in het zuiden vluchten veel mensen naar veiliger plaatsen in Idlib. Terwijl ik Ahmed spreek hoor ik op de achtergrond het gekraak en gekras en opgewonden geluiden van een portofoon.
“Hoi Ahmed.”
“Hé, ben je weer terug? Ik hoop dat je een goede vakantie hebt gehad?”
“Dank je, en jij?”
“Fijn dat je belt. Het gaat niet goed met me. Er valt weinig goeds te vertellen van hier. De afgelopen weken waren hels. Het leger rukt op en het verhaal gaat dat Khan Shaykhun is veroverd door het regime. Ongeveer 50 kilometer hier vandaan in het zuiden, een uurtje met de auto. Al dagen komen er vluchtelingen langs, op weg naar het noorden. “
“Ahmed, wat is dat geluid op de achtergrond?”
“Dat zijn de portofoons. Hiermee kunnen we horen of er vliegtuigen of helikopters aankomen. Nu komt bijvoorbeeld het bericht binnen dat er een Sukhoi -24 [een Russische straaljager] is opgestegen vanaf Humeimim vliegveld [bij Lattakia aan de kust].”
“Als we het bericht krijgen dat straaljagers onze kant op komen dan zoeken we in onze huizen een veilige plek. Bijvoorbeeld de badkamer of de keuken. Natuurlijk niet echt veilig, maar het bied in ieder geval bescherming tegen rondvliegend puin en glas. Maar als het bericht komt dat er een helikopter komt, dan hebben we meer tijd en dan gaan we de stad uit.”
“Vorige week gebeurde dat bijvoorbeeld. Je hebt vast wel gehoord dat er vatenbommen op Saraqeb zijn gegooid. Het gebeurde ’s nachts. We waren dus gewaarschuwd en bijna iedereen sprong in de auto of op de motorfiets om zich in veiligheid te brengen. Stel je de chaos voor. Midden in de nacht en overal verkeersopstoppingen. En daarna de angst en onzekerheid: is het mijn huis? Zijn er vrienden of familieleden omgekomen?”
“De straaljagers komen trouwens niet onze kant op. Dus we hoeven nu niet te schuilen. Bel je me morgen weer?”