Vrijdag 30 november
Afgelopen vrijdag zijn Raed Fares en Hammoud Juneid uit Kafranbel vermoord. Het nieuws van de moord op de twee burgeractivisten ging meteen de wereld rond en zorgde voor een schok onder Syriërs, maar ook onder mensen die zich solidair met hen voelen. Raed was wereldberoemd onder andere door de cartoons en puntige slogans die iedere week de wereld in werden gestuurd. Niemand heeft de aanslag opgeëist maar iedereen heeft zo zijn vermoedens wie de daders zijn. Ik twijfelde even of ik Ahmed hierover zou kunnen spreken.
“Hoi Ahmed, je moet het eerlijk zeggen…, maar is het mogelijk dat je ons iets vertelt over de moord op Raed en Hammoud?”
“Ik ben bang. Ze hebben iemand vermoord die stond voor alles waar we in geloven: vrijheid, vreedzaamheid en waardigheid. Raed was een man die mensen dichter bij elkaar bracht en ons scherp hield. De slogans en cartoons uit Kafranbel vertelden ons en de wereld wie we zijn en waar we voor staan.”
“Heb je een mooi voorbeeld van zo’n slogan?”
“Ik ga het proberen, in het Arabisch: nahnu hadamna mazra’et al-Assad, fa khaluna nibna al-watan. Het betekent ongeveer: ‘we hebben de farm van al-Assad gesloopt, laat ons nu ons vaderland opbouwen’. Je moet weten dat het regime en zijn aanhangers het altijd hebben over Suriya al-Assad – het Syrië van Assad, alsof ze kunnen regeren als feodale heren, alsof het land, alsof wij hun persoonlijke bezit zijn. Dat wilden we afbreken, en daarna komt het belangrijkste: we wilden er een nieuw land voor iedereen van te maken.”
“Vrijdag bleef het stil in Saraqeb. We durfden niet de straat op te gaan. Maar we zagen dat de mensen in Kafranbel massaal naar de begrafenis van Raed en Hammoud gingen. Eerst was het een stille tocht en daarna werd het een demonstratie.”
“Ze willen onze idealen vermoorden. Ja, we zijn bang gemaakt, en we weten wat ze kunnen doen. Ze laten zien dat ze nergens voor terugdeinzen, maar we weten ook dat het een onmogelijke strijd is. Mensen kun je vermoorden, maar onze idealen, onze dromen en waarden niet. Dat weet ik zeker, en dat geeft me troost en steun.”