Dinsdag 19 maart
Utrecht. Maandagochtend om 10:45. Het nieuws komt binnen. Acht dagen na de aanval op Ahmed’s huis. Er is iets ergs gebeurd in Utrecht, hemelsbreed een paar kilometer bij PAX vandaan. Het nieuws gaat snel want vrijwel meteen vragen verontruste vrienden uit Irak, Libanon en Syrië naar ons. Ook Ahmed stuurt een bericht:
“Hallo, hoe is het bij jullie? We horen slecht nieuws over jullie land. Ik hoop dat jullie veilig zijn, jullie families en vrienden. Ik hoop dat dit allemaal eens zal stoppen. Pas goed op jezelf”
Even ben ik sprakeloos, maar toch ik bel Ahmed terug om hem te bedanken.
“Hi Ahmed, dank voor je bericht. Het is nu rustig hier, maar weten nog niet precies waarom het gebeurd is.”
“Toch schrokken we. Het klinkt misschien gek om dat te horen van iemand uit Syrië. Hier zijn we er helaas aan gewend geraakt. Maar ik moest weer denken aan 8 jaar geleden, toen er hier voor het eerst mensen doodgingen. Ik herinner me nog precies hoe dat voelde, en nu gebeurt er ook zoiets bij jullie…..”
“Hebben ze hem gepakt? Dus nu zal de wet met hem afrekenen? Dat is mooi nieuws hamdullilah.”
Naschrift: Ahmed probeert zijn leven weer op te pakken na de aanval op zijn huis op zondag 10 maart. Het huis is voorlopig onbewoonbaar en hij logeert met zijn gezin bij familie. Gelukkig zijn de aanvallen op Saraqeb verminderd.
