Dinsdag 1 oktober 2019
Vorige week is in Saraqeb, na een lange pauze, weer een voetbalcompetitie opgestart. Deze is opgedragen aan Mohammed Jdeiry, die een half jaar geleden werd gedood bij een raketaanval op Saraqeb. Mohammed was zeer actief in het verenigingsleven in Saraqeb, vooral op het sportieve vlak. Vandaar dit voetbaltoernooi. Ahmed’s jongerenclub doet ook mee met een team en ik vraag hem natuurlijk naar de resultaten.
“Hi Ahmed, hoe gaat de competitie?”
“Goed en slecht. De eerste twee wedstrijden gingen prima: vier punten uit twee wedstrijden, en gisteren hebben we verloren. Op zich prima, als je kijkt naar met welke spelers we het moeten doen, haha. Maar nu komt het: de vier punten die we hadden zijn we kwijt omdat de eerste twee teams uit de competitie zijn gezet.”
“Wat!?”
“Je weet hoe het gaat, de emoties liepen een beetje op zeg maar, twee spelers kregen ruzie, daarna de beide teams en de vlam sloeg helemaal in de pan toen het publiek ook mee ging vechten. Ja, ja: ook in Saraqeb hebben we zo onze ‘problemen’ met hooligans.”
“En nu dus nul punten, en een wedstrijd verloren.”
“Maar wel een goede wedstrijd! We verloren maar met 0-1. Ik stond op goal…”
“Ik wou het je net vragen, waar sta jij?”
“…op goal dus. Ik ben laten we zeggen: nogal ‘groot’, dus de logische plaats is dan de goal. Ok, het is een beetje een grapje. Vroeger toen ik nog echt voetbalde was ik ook keeper en ik ben op zich behoorlijk getraind. Gisteren heb ik er vier of vijf gestopt, doorgebroken spelers die alleen op het doel afkwamen. De truc is dan om ze in de ogen te kijken, maar ook om op de bal te letten. Als je door hebt hoe het werkt weet je precies waar en wanneer ze gaan schieten.”
“Het publiek was dolenthousiast. Ik wou dat ze video-opnames hadden gemaakt, ik zou het nog vaak terugkijken en ervan willen blijven genieten. Zolang het nog kan. Want vrijdag spelen we tegen een team met spelers van onze echte voetbalclub: Saraqeb FC, en ik vrees dat ik nu al weet wie er gaat winnen…”