Woensdag 9 januari
Het jaar begint slecht voor de mensen in Idlib. De jihadisten van HTS zijn een offensief begonnen om ook de laatste dorpen en steden die nog niet onder hun controle zijn in te nemen. Een paar dagen geleden namen ze Atareb in en nu zijn ze bezig om Ma’aret an-Numan te veroveren. Toch wens ik Ahmed een gelukkig nieuwjaar en vraag hem hoe hij terugblikt en vooruitkijkt.
“Hoi Ahmed: Gelukkig nieuwjaar.”
“Jij ook. Afgelopen jaar was het donkerste sinds het begin van de revolutie. Om nu nieuwjaarswensen te doen voelt een beetje vreemd, vind je niet?”
“Het regent nu al een paar dagen. Onder normale omstandigheden zouden we daar heel blij mee zijn, maar voor de vluchtelingen rondom Saraqeb is het een verschrikking. Hun tenten staan onder water en de mensen leven in de modder. De mensen uit Saraqeb hebben daarom dekens en vloerplaten gebracht. We hebben ook tegen de Witte Helmen gezegd dat ze onze theater- en schooltent mogen hebben, om aan de vluchtelingen te geven, die hebben het nu het hardst nodig.”
“Eerlijk gezegd ben ik bang voor wat het nieuwe jaar ons gaat brengen, en ik kan me maar moeilijk voorstellen hoe het beter zal kunnen worden hier. Er is niets dat ons hoop geeft.”
“Hoewel: gisteren is een jongen van 14 ontsnapt. Hij was ontvoerd door gangsters om zijn familie af te persen. Als door een wonder kon hij ontsnappen. In het huis waar ze hem vasthielden vonden ze nog een kind. Allebei zijn ze ongedeerd, dus daarom zijn we blij.”
“Eigenlijk hebben we alleen God om ons te helpen. Ik wou dat het anders was, maar dit is onze situatie. Het spijt me dat ik er niet meer van kan maken, maar laten we vooral doorgaan met onze gesprekken. Ik spreek je volgende week.”
