Op Koningsdag was Nederland weer gekleed in oranje en wapperde de rood, wit, blauwe vlag aan vele huizen. Het laten waaien van onze nationale vlag is een symbool van trots. Helaas is het voor de Palestijnse bevolking die in area C wonen niet zo makkelijk om hun vlag te laten wapperen. Als gevolg van de Oslo Akkoorden is 60 procent van de Westelijke Jordaanoever onder directe controle gebracht van Israël. Dat heeft ertoe geleid dat de Israëlische staat de macht over de economie, de civiele en veiligheidszaken heeft in het gebied. Eén van de vrijheden die steeds meer onder vuur komt te liggen bij de Israëlische autoriteiten is het hijsen van de Palestijnse vlag.
Rond dezelfde tijd dat Israëlische kolonisten naar Jerusalem komen om daar de ‘Flag Day’ te vieren is het Israëlische parlement, de Knesset, bezig een wetsvoorstel aan te nemen dat het verbiedt om de Palestijnse vlag te laten wapperen in Israël.[1] Hier zou een jaar gevangenisstraf op komen te staan. De wetgeving zou de politie in staat stellen om direct op te treden tegen demonstraties van de Palestijnse gemeenschap. Opnieuw laat Israël zien dat zij verschillende maatstaven hanteert voor de twee verschillende bevolkingsgroepen. Waar de Joods-Israëlische bevolking een door de overheid gesponsorde dag heeft om haar vlag te hijsen in het geannexeerde Oost-Jeruzalem worden de Palestijnen vervolgd voor hetzelfde.
De betekenis van ‘Flag Day’ is veranderd over de jaren. Wat van origine opgezet was als de herdenking van de inname van Oost-Jeruzalem in 1967, door de route die de Israëlische soldaten namen om de Oude Stad in te nemen na te bootsen, is vandaag de dag veranderd in een flamboyante show van macht over de Palestijnen in Jeruzalem. De Palestijnse bevolking wordt op deze dag uit de moslimwijk in de Oude Stad van Jeruzalem geweerd en de Israëlische kolonisten wordt toegang gegeven tot de moslimwijk via de Damascuspoort. Terwijl de kolonisten zingend door de straten dansen van de moslimwijk vernielen zij winkels en goederen, worden Palestijnse burgers verwond, geïntimideerd en beledigd met racistische leuzen zoals “dood aan alle Arabieren”. Dit alles gebeurt onder het wapperen van de Israëlische vlag. Waar Israëliërs veilig met hun vlag in de hand gedrag vertonen dat in bijna alle andere landen strafbaar zou zijn, krijgt de Palestijnse vlag deze bescherming niet.
De enige plaats waar je in Jeruzalem de Palestijnse vlag ziet is tijdens demonstraties buiten de stadsmuren. In onze eerste week ontmoeten we Abu Hummus die trots de Palestijnse vlag laat wapperen gedurende de Sheikh Jarrah demonstratie tegen kolonisten in de wijk. Abu Hummus is welbekend in de wijk sinds hij tegenover het tentkantoor van Ben-Gvir zijn eigen tent heeft opgezet. De tent van Abu Hummus, die hij gebruikt om diensten te verlenen aan Palestijnen, wordt regelmatig in beslag genomen door Israëlische militairen. Hij vertelt ons dat de intimidatie zal stoppen als hij een Arabisch lid van de Knesset zou ontvangen in de tent. Dit zou de tent legitimeren in de ogen van de Israëli’s’. Echter Abu Hummus weigert leden van de Knesset te hosten in zijn tentkantoor, “De Knesset heeft hier niets te zoeken! Dit is Oost-Jeruzalem wat bezet gebied is. De tent is mijn persoonlijke kantoor en is er voor de Palestijnen.”
Abu Hummus is al een wat oudere man, hij loopt op krukken vanwege een oude kogelwond in zijn been, die hem is toegebracht door de Israëlische militairen. De inspirerende man houdt vast aan zijn Palestijnse identiteit en moedigt anderen aan om zich vreedzaam te verzetten tegen de bezetting van hun land en de inperking van hun rechten. Waar hij ook gaat, Abu Hummus heeft altijd een Palestijnse vlag bij zich.
Enkele weken geleden kwamen we tijdens het monitoren van de Damascuspoort Abu Hummus tegen met zijn vertrouwde vlag. Het wapperen van de Palestijnse vlag zo dicht bij de Oude Stad, die illegaal bezet is door Israël, was kennelijk genoeg voor de militairen om hem hardhandig in hechtenis te nemen. Zijn krukken werden uit zijn handen getrokken en hij werd met overmatig vertoon van geweld op de grond gewerkt. Uiteindelijk werd hij in de handboeien geslagen en afgevoerd in een politiewagen.
Enkele dagen later krijgen we te horen dat Abu Hummus weer op vrije voeten is. Tijdens ons bezoek vertelt hij dat hij de afgelopen jaren regelmatig problemen heeft gehad met de Israëlische rechtshandhaving als gevolg van zijn vreedzaam verzet. Zijn laatste straf voor het dragen van de Palestijnse vlag bij de Damascuspoort is een algeheel toegangsverbod voor de Oude Stad. Dat is nog een relatief lichte straf, maar dit kan veranderen met de nieuwe wet de Knesset wil invoeren.
Het verschil tussen hoe de Palestijnse en Joods-Israëlische bevolking wordt behandeld is groot. De ene groep kan dansend door de straten met hun vlaggen, een spoor van vernieling achterlatend. De ander kan niet eens in hun eigen stad komen met hun vlag.
Ondanks de bezetting die van alle kanten de vrijheid van Palestijnen beperkt zijn er zo veel inspirerende mensen die zich elke dag op vreedzame wijze verzetten tegen het onrecht dat hen wordt aangedaan. Het enige verzoek dat we telkens te horen krijgen is om alsjeblieft hun verhaal met de wereld te delen.
Bron:
