De hele maand maart is op zondagmiddag tussen 16.00 en 17.00 op radio 5 een dagboek te beluisteren van programmaleider Marjolein Wijninckx in het programma “De andere Wereld”.
Zondag 24 februari
Ik luister naar het programma Akhed wa-Ata (dat betekent ”Geven en Nemen”) op radio Souriali (https://www.facebook.com/RadioSouriaLi). Souriali is een van een stuk of tien onafhankelijke Syrische radiozenders die sinds het begin van de revolutie zijn opgericht. IKV Pax Christi werkt met ze samen vanuit een project dat burgerschap bevordert. De uitzending van vandaag gaat over de psychische gevolgen van gevangenschap, een ervaring die tienduizenden Syriers delen, en hoe de omgeving er het beste mee om kan gaan. Het team van Souriali, dat via Skype samenwerkt vanuit verschillende plaatsen in het Midden-Oosten en Europa, was vorige week in Amman. De maker van het programma Akhed wa-Ata, Malath, vertelt ons hoe lastig het is om een goed programma te maken. Hij werkt vanuit Damascus. Reportages maken op locatie is inmiddels bijna niet meer te doen, vaak te gevaarlijk. Gasten interviewen lukt ook niet altijd, de gast en de interviewer lukt het soms niet om naar een gezamenlijke locatie te komen. Ook worden gasten tijdens interviews vaak afgeleid door explosies en bombardementen. De geluidsman, die vanuit Cairo werkt, vertelt hoeveel werk het is om alle oorlogsgeluid uit de opnames te filteren. Later thuis vraag ik me af of ze dat eigenlijk wel moeten doen. Bombardementen zijn dagelijkse realiteit in Syrie, moet je ze dan wel uit je radiouitzending filteren?
Dinsdag 26 februari
Het is gelukt om voor twee jonge activisten uit ons netwerk een beurs te vinden om tijdelijk in het buitenland te studeren. De twee zijn Palestijnse vluchtelingen en zijn sinds het begin van de revolutie actief in het burgercomite van de buitenwijk van Damascus waar ze woonden. Inmiddels wonen ze ergens anders, hun huis is door de Syrische veiligheidsdiensten uitgebrand. Maar sinds ze weg zijn gaan ze nog elke dag naar de wijk toe om hulp te verlenen. Hun groep loopt veel gevaar, laatst zijn ze door scherpschutters beschoten. Een van hun vrienden is omgekomen, een ander zwaargewond. De moeder van de twee activisten is helemaal overstuur, bang voor de dag dat ook haar zonen niet meer thuis komen. Ze smeekte me om te helpen om de jongens het land uit te krijgen. Als moeder snap ik haar paniek heel goed. Tegelijkertijd heb ik een dubbel gevoel: Is weggaan de oplossing? Maar wie ben ik om voor een ander te oordelen, de horror waar deze mensen in leven, daar kan ik me weinig bij voorstellen.
Donderdag 28 februari
Deze Vastenperiode voert Pax Christi Internationaal de campagne “Brood is Leven” (https://www.facebook.com/events/142995692530209/?ref=ts&fref=ts), waarin mensen over de hele wereld kunnen vasten in solidariteit met de Syriers. De campagne vestigt de aandacht op het doelbewuste vernietigen van de eerste levensbehoeften van Syriers door het Assad-regime. Niet alleen ziekenhuizen en scholen worden gebombardeerd, maar ook bakkerijen en mensen die in de rij staan voor brood. Mensen kunnen via sociale media een bericht sturen aan Syrie sturen. Van een activist uit Aleppo krijgen we de vraag of we ook videboodschappen kunnen maken, dat zal meer aanspreken. De Syrische bevolking voelt zich volkomen in de steek gelaten door de wereld. Deze campagne is een klein gebaar om de Syriers te laten voelen dat ze niet alleen zijn.