Donderdag 24 april
De bombardementen op Idlib gaan onverminderd door. Ook Saraqeb wordt bijna dagelijks aangevallen. Op tweede paasdag vuurde het Syrische leger een raket gevuld met clustermunitie af op de markt. Het was druk met mensen die inkopen deden. Twee mensen werden gedood en meer raakten gewond. Ook Ahmed en zijn vrouw waren daar. Ze konden gelukkig beschutting vinden in een winkel en zijn niet gewond geraakt. Maar Ahmed is hoorbaar aangeslagen.
“Hi Ahmed, hoe is het nu met je?”
“Slecht. Ik begin langzaam de hoop te verliezen en voor het eerst denk ik na over vluchten. Als je geld hebt is het nu nog mogelijk om weg te komen. Ik zal mijn huis en al mijn bezittingen moeten verkopen en niets overhouden. Ik zal ergens komen waar ik niemand ben, waar ik niemand ken, en waar ik niets heb. Het voelt alsof alles is verloren.”
“Ik had net mijn huis gerepareerd. Het is klaar om er weer in te trekken, maar we durven niet. En nu na de klap op de markt, ik durf het gewoon niet. We zitten nu bij mijn broer, hij woont iets veiliger. De kinderen voelen er zich veilig en thuis bij hun neefjes en nichtjes. ”
[er klinkt geweervuur, kinderstemmen]
“Hoorde je dat? Er werd geschoten. Ik vertel de kinderen dat er een bruiloft is en dat het vreugdeschoten zijn, om ze niet nog banger te maken.”
“Vandaag ben ik het bos in gegaan en heb ik er een schildpadje gevonden. Hij loopt nu in de tuin rond. Weet je wat: ik stuur zo een selfie met de schildpad.”