Mijn naam is Fatema en ik ben 43 jaar oud. Veel van de dingen die eens zo ver weg leken, heb ik nu gerealiseerd. Het was geweldig om mijn masteropleiding in Bradford te volgen, vrienden te maken aan de universiteit en te kunnen genieten van de bibliotheek.
Toen voelde het echt alsof ik mijn twintiger jaren opnieuw mocht beleven, dat was echt een droom. Dit alles is extra bijzonder als ik terugdenk aan de teleurstellingen die ik op jonge leeftijd heb moeten doorstaan, zoals niet kunnen studeren en geen zeggenschap hebben over mijn eigen toekomst. De beslissing om Afghanistan te verlaten was spannend: mijn man had een goede baan bij de UN en het betekende dat we onze kinderen uit hun vertrouwde omgeving moesten halen. Maar de zaken zijn beter uitgepakt dan ik van tevoren had gedacht, en ik ben dankbaar dat mijn kinderen in Nederland wel de mogelijkheid hebben om hun eigen pad te kiezen. Nu ik mijn masteropleiding in Peace, Conflict and Development heb afgerond, heb ik de wens om een PhD te volgen. Met mijn jaren ervaring als activist voor vrouwenrechten en als voormalig wethouder in Iran, geloof ik dat ik veel zou kunnen bijdragen aan het werkveld. Momenteel ben ik hard op zoek naar mogelijkheden om in een internationale organisatie te werken, of iets anders dat met mijn studie en ervaringen te maken heeft. Ik ben dankbaar voor de kansen die ik in Nederland heb gekregen, maar ik hoop dat mensen met een academische en activistische achtergrond meer ondersteuning kunnen krijgen om ook hier die kringen te kunnen betreden.