Iedereen die zich wel eens in de diplomatieke wereld begeeft weet dat de interpretatie van woorden nog wel eens rekbaar kunnen zijn. Zo hoeft ‘soon’ niet per definitie te betekenen dat iets dan ook daadwerkelijk vlug gebeurt.
Door Suzanne Oosterwijk
Neem de Verenigde Staten. De Verenigde Staten heeft het Landmijnenverdrag niet ondertekend, maar begon in 2009 aan een “herziening van dat beleid”. Een jaar geleden, na vier jaar van beleidsherziening, kondigde het Witte Huis aan dat het ‘snel’ de resultaten bekend zou maken. We wachten nog steeds. Snel kan dus verschillende betekenissen hebben. Maar er zijn inmiddels hoopvolle tekenen dat de VS voor het einde van de maand de uitkomsten zullen delen.
Als het aan PAX ligt is er maar één uitkomst denkbaar. Namelijk, toetreden tot het Landmijnenverdrag. Dit verdrag werd in 1997 gesloten en bepaalt onder meer dat het gebruik van landmijnen strikt verboden is. Het overgrote deel van de wereld is al aangesloten bij het verdrag: 161 landen zijn lid. Alle overige NAVO-landen zijn lid. De Verenigde Staten als enige NAVO bondgenoot– vooralsnog – niet.
De VS houden zich in de praktijk eigenlijk al aan het internationale verbod op landmijnen. Het land produceert deze wapens – die geen onderscheid maken tussen burgers en militairen – niet meer en voor zover bekend is de laatste keer dat Amerika antipersoonsmijnen heeft gelegd jaren geleden. Bovendien is Amerika één van de allergrootste donoren voor het opruimen van landmijnen in gebieden waar deze vernietigende wapens nog liggen. Als de VS toetreden tot het verdrag, ook wel bekend als de Ottawa Treaty, moeten onder andere de voorraad (die wordt geschat op ruim 10 miljoen) tot op de laatste landmijn vernietigd worden.
PAX dringt er al jaren bij Amerika op aan dat het tijd is om toe te treden tot het Landmijnenverdrag. Regelmatig gaan we op bezoek bij de ambassade in Den Haag of schrijven we hen aan om hen aan te sporen lid te worden bij het verdrag. Maar wij zijn zeker niet de enige. Volgens de Amerikaanse campagne tegen landmijnen, de USCBL, heeft de regering van Obama brieven ontvangen van 68 senatoren, van talloze landen die lid zijn van het Landmijnenverdrag, van 16 winnaars van de Nobel Peace Price, van NAVO bondgenoten, oorlogsveteranen, ngo’s, meer dan 200,000 bezorgde Amerikanen, en van de slachtoffers van landmijnen zelf.
Nu kijken we vol verwachting naar Washington: het wordt tijd dat de Verenigde Staten eindelijk toetreden tot het wereldwijde verbod. Niet alleen omdat dit strookt met het beleid dat de VS in de praktijk eigenlijk al hanteert, maar ook omdat dit een krachtig signaal zou zijn voor het handjevol landen dat het Landmijnenverdrag nog niet onderschrijft. Landmijnen zijn totaal onacceptabel en mogen nooit, door geen enkele partij en in geen enkele omstandigheid worden ingezet. Dat zou de boodschap van de VS moeten zijn. Mr. President, het wordt nu eigenlijk eens tijd: treed toe tot het Landmijnenverdrag!
