Vorige week riskeerden Irakezen in het hele land massaal hun leven om hun stem uit te brengen in de eerste parlementsverkiezingen sinds de Amerikanen zich uit het land terugtrokken. Dit ging gepaard een week lang ‘vakantie’, simpelweg omdat de enorme veiligheidsmaatregelen de bewegingsvrijheid in steden als Baghdad enorm belemmerden. Dit leidde er voor de doorsnee Irakese jongere toe dat zij hun studies en werk een week lang moesten onderbreken.
Desondanks hebben deelnemers aan het PAX programma “Kulluna Muwatinun – We are all Citizens” zich ingespannen om nog een week vrij te nemen, zodat ze deze week aanwezig konden zijn bij een workshop in Erbil. Het “Kulluna Muwatinun” programma van PAX richt zich op de transformatie van het sektarische conflict in Irak door met jongeren te werken aan het verspreiden van kennis over de verschillende religies en etnische groepen die in Irak aanwezig zijn; het werkt aan het promoten van tolerantie en vrijheid van godsdienst en aan de bescherming van minderheden rechten. Jongeren worden handelingsperspectieven aangereikt om zelf actief te worden in hun eigen stad.
Dit doen we door hen de mogelijkheid te geven om een “ambassade van burgerschap” op te zetten. De jongere in kwestie is dan de “Ambassadeur van Burgerschap” voor de desbetreffende provincie en gaat in die hoedanigheid aan de slag. Vanuit het perspectief dat iedereen zonder onderscheid burger is en gelijke rechten heeft, worden dialoog sessies, excursies en campagne activiteiten georganiseerd door jongeren voor jongeren.
Na verschillende workshops gaat de training deze week dieper in op hoe de jongeren relevant werk kunnen doen dat tegelijkertijd zo creatief is dat het de aandacht trekt van de wijdere omgeving. Hoe kunnen jongeren hun stem laten horen? En hoe doen ze dat op hun eigen creatieve manier? Het is nog best lastig in Irak om problemen te benoemen, te analyseren en vervolgens creatieve oplossingen te bedenken die tot resultaten kunnen leiden. De zogenaamde “D.I.C method: Dispersion, Immersion and Creativity” helpt om dit aan te pakken. Door een specifieke activiteit te bedenken die de jongeren aan het eind van 3 dagen workshop daadwerkelijk gaan uitvoeren wordt de training iets meer dan simpelweg absorberen van informatie. Het wordt actief.
De groep besloot een flashmob te willen uitvoeren. De deelnemers werden in 4 groepjes verdeeld die elk de verantwoordelijkheid kregen voor een aspect van de organisatie: een groep was verantwoordelijk voor het informeren van lokale overheden en het verkrijgen van toestemming van het winkelcentrum waar de actie zou moeten plaatsvinden. De andere groep richtte zich op de media en zorgde ervoor dat journalisten uitgenodigd werden. De derde groep richtte zich op de boodschap en bedacht de concrete inhoud van de flashmob. De laatste groep richtte zich op de logistiek: het vervoer, de inhoud van de flyers die na afloop uitgedeeld zouden worden en het printen daarvan. Heel concreet leerden ze dus om een doel te stellen, te kijken welke activiteiten nodig zijn om een succes te bereiken, taken te verdelen, te plannen en samen het werk uit te voeren.
Gisteren was het dan zo ver: na 100x oefenen waren de jongeren heel gespannen maar ook heel enthousiast: ze zouden het echt gaan doen! Schreeuwen en doen alsof ze ruzie maken midden in een drukbezocht winkelcentrum. Ruzie over geloof, over wie gelijk heeft, en over wie fout is. “Ik heb gelijk en jij zit fout!”. Vervolgens zouden ze ‘dood’ neer vallen op de grond, tot iemand langs komt rennen met een opgerolde poster met daarop een boodschap die ze samen hadden bedacht: “Verschillend zonder Onderscheid”. Tot leven gewekt roepen de jongeren om de beurt de naam van hun provincie, waarna ze in een kring elkaar toeroepen: wij zijn allemaal burgers!
De rond 1200 mensen in het winkelcentrum klapten vol overgave. Aanwezige jongeren vonden het te gek, en kwamen massaal de uitgedeelde flyers ophalen. De toegestroomde media hield nog een uur lang interviews met de jongeren, die vol trots vertelden wat hun boodschap is: “We zijn verschillend maar er is geen onderscheid – We zijn allemaal burgers”.
