“Het is moeilijk om onze aandacht, zo kort na het ontwaken van Parijs uit een vreselijke nachtmerrie, te verplaatsen naar de bittere realiteit van Syrië,” zo begint de toespraak van PAX directeur Jan Gruiters vandaag voor de politieke ledenraad van de PvdA.
Ik zou kunnen wijzen op feiten en cijfers over het aantal doden en gewonden sinds het begin van de opstand tegen Assad. Over de VN-resoluties die een einde hadden moeten maken aan het geweld. Over de voortdurende escalatie van aanvallen op burgers. Op de lessen uit het verleden: dat ISIS niet de oorzaak is van de crisis in het Midden-Oosten maar het gevolg daarvan.
Maar dan nog hebben we geen idee wat er in Syrië gebeurt, wat er in Syriërs omgaat. Daarom wil ik enkele passages voorlezen uit een brief van Marcell Shehwaro. Zij is coördinator van Kesh Malek, één van onze partners in Aleppo.
Ze schrijft: “Waarom heb ik niet gehuild?” Dat is het enige wat er steeds opnieuw door mijn hoofd schiet wanneer ik denk aan het kleine meisje dat in stukken over de grond verspreid lag. Ik weet niets van haar. Ik kon haar leeftijd niet schatten. Maar ik weet wel nog hoe ik daar volledig uit het veld geslagen stond te kijken. Ik heb niet gehuild terwijl ze haar bij elkaar raapten. Ik heb niet geholpen. Ik heb niets gedaan, helemaal niets. Mijn lichaam was te druk bezig om mij staande te houden.”
Lees hier de volledige toespraak die Jan Gruiters vandaag, zaterdag 14 november, houdt voor de politieke ledenraad van de PvdA.