Categorieën
Nieuws

Jonge stemmen tijdens de ‘Youth Peace Tour Oekraïne 2015’

Ook al laait de strijd in Oekraïne de laatste tijd steeds weer op en lijkt vrede nog steeds niet binnen handbereik, veel mensen houden hoop en hebben energie om aan vrede te werken. PAX organiseerde van 21 tot en met 31 augustus een reis voor veertien Oekraïense jongeren uit alle delen van het land.

Beeld: De deelnemers aan de 'Youth Peace Tour Oekraïne 2015'. Foto © Tilia Maas Geesteranus

Ook al laait de strijd in Oekraïne de laatste tijd steeds weer op en lijkt vrede nog steeds niet binnen handbereik, veel mensen houden hoop en hebben energie om aan vrede te werken. PAX organiseerde van 21 tot en met 31 augustus een reis voor veertien Oekraïense jongeren uit alle delen van het land.

Tijdens de Youth Peace Tour reisden sociaal betrokken jongeren met verschillende ideologische en geografische achtergronden samen dwars door Oekraïne, om op die manier het besef te krijgen dat verandering bij henzelf kan beginnen, om naar elkaars verhalen te luisteren en samen plannen te maken die uitgevoerd kunnen worden na terugkomst.

Tijdens de reis bezochten ze een baptistengemeente in Izjoem in het oosten, een Grieks-katholiek klooster in Hoshiv, in het westen, en een Russisch-orthodoxe kerkgemeenschap vlakbij Kyiv, in het midden van Oekraïne. Aan de hand van bijeenkomsten met diverse gastsprekers, excursies door Kharkiv en Lviv, het bijwonen van de diverse diensten en kennismaking met bewoners en gemeenschappen, hebben de jongeren elf inspirerende en inhoudelijke dagen ervaren. De reis werd begeleid door PAX-medewerkers Cinta Depondt en Tilia Maas Geesteranus en door mede-facilitator Pavlo Kozeletskyi.

AlonaAlona (22 jaar, uit Zolotonosh, Cherkassy, studeert in Lublin (Polen)): “Aanvankelijk dacht ik dat we tijdens de reis veel vrijwilligerswerk zouden doen, maar het bleek meer om tolerantie en begrip te gaan. Ik ben blij om wat ik heb geleerd tijdens de reis, onder andere het concept van en kennis over het toepassen van geweldloze communicatie. Ik studeer nu in Polen, maar als ik klaar ben wil ik terugkomen naar Oekraïne en mij inzetten als advocaat. Er zijn veel mensen die juridische hulp nodig hebben, maar worden uitgebuit. Ik wil een ander geluid brengen. Daar zet ik me voor in.”

 

AndreiAndrei (21 jaar, Zhytomir): “Over vijf of tien jaar hoop ik gelukkig te zijn. Maar ik hoop dan vooral een job in de psychologie te hebben en in een niche daarbinnen. Daar is minder concurrentie en kan je je ontwikkelen tot expert. De Tour helpt me om daarvoor nog meer gemotiveerd te raken. Thuis in Zhytomir merk ik niet zo veel van de oorlog, men leeft zijn dagelijkse leven. Een maand geleden was er wel oproer toen een soldaat terug kwam van het front. Hij hekelde de bevolking van de stad omdat ze niet betrokken zijn zoals in Lviv. Daar vecht men actief voor verandering, maar hier…
De overheid en kranten geven ook een verkeerd beeld van de oorlog; vaak veel te rooskleurig en subjectief. Het is duidelijk dat de leiders in de bezette gebieden en Rusland onder een hoedje spelen. Levensgevaarlijk. Het is goed dat de bevolking de soldaten aan het front steunt. Ook al houdt dat de oorlog deels in stand. Als we dat niet doen rolt Rusland zo het land binnen.”

 

MariaMaria (16 jaar, Odessa): “Na de brand in Odessa in mei vorig jaar is de situatie sinds kort weer normaal. Het is zomer en men geniet. We zijn er sterker van geworden, voelen ons meer één gemeenschap. Voorheen voelde het overgrote deel van de Odessieten zich met Rusland verbonden, maar nu meer met Oekraïne. Niet zozeer met de overheid, maar met de bevolking. Elk weekend verzamelen mensen zich in het centrum om liederen te zingen en te dansen. Oude mensen die in de Sovjet-Unie zijn opgegroeid en samen met jonge mensen van de smartphone-generatie.
Later wil ik corruptie binnen de medische wereld bestrijden. Er zijn veel kwakzalvers in het veld die veel smeergeld vragen. Ook hebben we veel goede dokters, maar ze krijgen te weinig betaald. Later wil ik onderzoeken hoe we dit kunnen oplossen. Zeker om ouderen en achtergestelde groepen mensen te kunnen helpen. De Tour heeft me geholpen om inspiratie op te doen en te leren van anderen. Ik durf niks te zeggen over de toekomst, maar misschien word ik later wel minister.

 

NadiaNadia (23 jaar, Marioepol): “In Marioepol [ongeveer 25km van het front] voel je de oorlog. Er zijn minder mensen op straat, er zijn binnenlandse vluchtelingen, winkels zijn gesloten. De bevolking is verdeeld: een deel steunt de terroristen [red.: rebellen] en/of Rusland, een ander deel steunt Oekraïne. Een deel van de mensen die voorheen de terroristen steunden zijn daar van terug gekomen en zijn nu neutraal. Maar ze komen daar niet openlijk voor uit, uit angst voor represailles. Ook mensen die de terroristen steunen zijn daar niet open over omdat ze vorige jaar maart de verkiezingen hebben verloren.
Als ik bij terugkomst in Marioepol een separatist op de straat zou tegen komen en hij zou de discussie aangaan, heb ik nu geleerd hoe daar mee om te gaan. Ik zou proberen een welles-nietes discussie te vermijden en een open gesprek over verschillende standpunten proberen te voeren. De drie geschiedenismodellen [van gastspreker en historicus Yaroslav Hrytsak] zouden daarbij de leidraad vormen. Ook wil ik een training organiseren samen met de directrice van het Centre for Social Services waar ik vrijwilliger ben.”

 

VikaVika (22 jaar, uit Kyiv, studeert in Moskou): Bijna 20% van de studenten in Moskou zijn Oekraïens! Veel meer dan ik verwacht had. De omgang met Russische studenten is open-minded, ze stellen open vragen zonder te veroordelen. De Oekraïense studenten beseffen dat Rusland niet enkel de agressor is zoals ze dachten. Het klopt wel dat Rusland veel meer betrokken is bij de oorlog dan ik dacht. Ze geven niet altijd objectieve informatie.
Maar in Oekraïne kijken ze teveel naar de slechte kanten van Rusland en teveel naar de goede kanten van Europa en de VS. Maar is alles wat zij doen zo goed en alles wat Rusland doet zo slecht? We kunnen veel van Rusland leren. Het onderwijssysteem is goed ontwikkeld, het heeft een bijzonder rijke theater- en mediacultuur en ze zijn daar met recht trots op. Het zijn rasechte patriotten. Zonder, zoals vele Oekraïense nationalisten, met een beschuldigende vinger naar het buurland te wijzen.
De echte oorlog speelt zich af tussen de VS en Rusland. De VS probeert het internationale politieke veld te controleren en gebruikt Oekraïne als pion. Weer volgt Oekraïne een andere natie en krijgen ze geld. Poroshenko moet dus het investeren in de oorlog stoppen, pas dan zal Poetin hem meer als een echt leider respecteren. Als Rusland zich nu uit de oorlog zou terugtrekken, dan heeft de VS gewonnen en breidt ze haar macht uit. Het lijkt erop dat de oorlog de Oekraïense bevolking langzaam in twee kampen doet opsplitsen.”

 

Hoe nu verder?
Uit de reis is onder andere het inzicht voortgekomen dat er veel jong potentieel in Oekraïne rondloopt dat met de juiste ondersteuning en op de juiste plek en tijd haar kansen zal kunnen grijpen. Dialoog is een hoopgevend, intensief middel om polarisatie tegen te gaan. In dialoog leert men elkaar weer als mensen zien, in plaats van als een vijand of een on-mens. Samenwerking met en tussen lokale partners werkt en kan een groter proces op gang brengen. Het samenbrengen van jongeren tijdens Youth Peace Tour heeft in ieder geval geleid tot een meer begripvolle en ontspannen houding van Oekraïeners met verschillende achtergronden tegenover elkaar.

Bekijk ook