In het mei-nummer van het tijdschrift Volzin, magazine voor religie en samenleving, wordt Anna Timmerman geïnterviewd over een tekst die haar inspireert. De algemeen directeur van PAX koos voor een gedicht van Marion Bloem dat zij schreef in opdracht van het nationaal comité 4 en 5 mei.
Als vrij zijn is: hou jij je mond want ik heb iets te zeggen
Als vrij zijn is: jij achter tralies, want dan hoeven wij niet bang te zijn voor al jouw anders zijn en doen en anders laten (…)
Als vrij zijn is: steeds rustig slapen omdat de anderen hun tong moedwillig is ontnomen
Als vrij zijn is: eten wat en wanneer je wilt maar de schillen laten vallen in de kranten waar de honger wordt verzwegen (…)
Marion Bloem
Over haar drijfveren voor vredeswerk zegt Timmerman onder meer: ‘Vrijheid is iets waaraan je altijd moet blijven werken. Steeds moet je je afvragen: is mijn vrijheid ook de vrijheid van een ander? Of gaat mijn vrijheid ten koste van een ander? Kijk naar de situatie in Kamp Moria op Lesbos, waar duizenden vluchtelingen vast zitten. Maar Nederland legt de oproep om mensen op te halen uit het kamp gewoon naast zich neer: we hebben hier geen ruimte voor vijfhonderd kinderen die daar in de allergrootste nood zitten, onder bedreiging van het coronavirus; nee, we hebben het even te druk met onze eigen intelligente lockdown. De verontwaardiging daarover vind ik terug in dit gedicht. Dan is vrijheid munt voor mij en kop eraf voor jou. Dan is vrijheid lucht en willekeurig. Als ik dat lees, krijg ik een rilling over mijn rug. Tegelijk inspireren die regels me om mijn werk te doen. Ik wil niet wegkijken. Ik wil me er rekenschap van geven dat mijn vrijheid misschien over de ruggen van anderen gaat.’ Lees het hele interview hier.
