Het tijdperk van de jarenlange belegeringen van steden en dorpen in Syrië is voorbij nu de wijk Yarmouk bij Damascus door het leger van Assad is ingenomen. Toch is het lijden niet voorbij.
Helaas zijn de belegeringen niet via de diplomatieke weg beëindigd. De regering van president Assad heeft haar strategie van overgave of uithongering tot het bittere einde volgehouden. De meeste belegeringen eindigden in een bloedig offensief waarbij alles met de grond toe gelijkgemaakt werd en mensen massaal weggevoerd werden. Jaren van bombardementen, uithongering en psychologische oorlogsvoering waren hieraan voorafgegaan.
Na Ghouta
De grootste belegerde enclave in Syrië, oostelijk Ghouta, gaf zich in april over. Daarna werd de druk op de overige belegerde gebieden opgevoerd. Dat leidde er toe dat de zuidelijke buitenwijken van Damascus en enclaves ten noorden van Homs hun verzet moesten staken. Tienduizenden mensen zijn gedwongen verplaatst naar plaatsen waar al veel ontheemden zijn.
Hoge kosten
Er is een onwaarschijnlijk hoge prijs betaald nu de belegeringen ten einde zijn. Degenen die verplaatst zijn, degenen die achtergebleven zijn en degenen die gevangengenomen zijn, hebben allemaal met nieuwe dreigingen te maken. Datgene wat de samenleving in Syrië bij elkaar hield, is kapotgemaakt. In het noorden van Syrië puilen de kampen waar ontheemden opgevangen worden uit en zijn er allerlei gewapende groepen actief. Een explosieve combinatie.
Laatste Siege Watch rapport
In juni brengen we het laatste rapport uit. Siege Watch 10 monitort de ontwikkeling van de belegeringen van februari tot en met eind april. Deel 1 van dat rapport gaat over oostelijk Ghouta en deel 2 over zuidelijk Damascus, noordelijk Homs en andere gebieden. Tenslotte brengen we een afsluitend rapport uit met trends en analyseren we wat de belegeringen nu betekend hebben in de oorlog.
Solidair met de slachtoffers
Sinds 2013 heeft PAX via de Siege Watch rapporten de aandacht gevestigd op uithongering en andere mensenrechtenschendingen. Er is nauwkeurig gedocumenteerd hoe de diverse partijen, inclusief de anti-ISIS coalitie, omgingen met de tactiek van belegeringen. We zijn bezorgd dat het falen van de internationale gemeenschap om politieke druk uit te oefenen een gevaarlijk precedent heeft geschapen. Burgers zijn niet beschermd en hulp kon hen vaak niet bereiken. We roepen de internationale gemeenschap daarom op om solidair te zijn met de slachtoffers van oorlogsmisdaden en om prioriteit te geven aan overgangsrechtspraak. Degenen die verantwoordelijk zijn voor de misdaden moeten ter verantwoording worden geroepen.