Twee jaar nadat de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties de Palestijnse staat als niet-lidstaat heeft erkend, gaan er steeds meer stemmen op om nu ook de Palestijnse staat als volwaardig lid te erkennen. Zweden is tot nu toe de belangrijkste stem in dit geheel, maar ook het parlement van de Europese Unie ondersteunt de erkenning. Het vredesproces tussen de staat Israël en de Palestijnse autoriteiten is met het mislukken van het initiatief van de Amerikaanse minister van buitenlandse zaken John Kerry tot een complete stilstand gekomen. Duidelijk is dus dat er wel stappen genomen moeten worden wil het ooit tot vrede kunnen komen.
Met betrekking tot het Israëlisch â Palestijnse conflict concentreert PAX zich, in samenwerking met haar partners binnen het Nederlandse United Civilians for Peace (UCP-platform), op drie prioriteiten: het verbreken van de banden met de nederzetting-economie; erkenning van de Palestijnse staat; en lobby voor een pro-actieve politieke betrokkenheid van de Europese Unie en haar lidstaten (waaronder Nederland) bij het vredesproces.
Wat moet er nu echt veranderen?
In plaats van een gesprek met twee partijen aan de tafel en de Verenigde Staten als derde partij die dat gesprek faciliteert, moet het vredesproces âgeregionaliseerdâ worden. Dat betekent dat Arabische landen in het Midden-Oosten betrokken worden. Namens de Palestijnse Autoriteit heeft Jordanië in december een resolutie ingediend bij de Veiligheidsraad van de VN. Daarin staat dat binnen twee jaar de vredesonderhandelingen tot een positief eind moeten worden gebracht en dat het Israëlische leger zich uiterlijk in 2017 uit Palestijns gebied moet terugtrekken. Op 30 december werd duidelijk dat de uiteindelijke resolutie het niet gehaald heeft.
Wat kan Nederland doen aan deze patstelling?
Samen met Een Ander Joods Geluid (EAJG) heeft PAX al in 2010 de mogelijke erkenning van de Palestijnse staat, met als grens de wapenstilstandslijn die tot 1967 bestond, op de agenda gezet. Op 14 oktober 2014 pleitte PAX opnieuw voor de erkenning van de staat Palestina door Nederland. Dat gebeurde bij de aanbieding van het Gaza Manifest aan de Vaste Kamercommissie Buitenlandse Zaken in de Tweede Kamer.
SIVMO, het âSteuncomité voor Israëlische Vredes- en Mensenrechtenorganisatiesâ en EAJG brachten eind 2014 een petitie online met een oproep aan de Nederlandse regering om nu over te gaan tot erkenning van de Palestijnse staat. Ondanks de groeiende steun in de Nederlandse samenleving voor erkenning van een Palestijnse staat, is er op dit moment geen meerderheid in het Nederlandse parlement voor een dergelijke stap. Maatschappelijke druk op onze eigen politici is dus noodzakelijk. De petitie ‘Minister Koenders, erken Palestina!’’ is op de website van EAJG te ondertekenen. Volgens PAX kan de erkenning van Palestina de redding betekenen van de tweestatenoplossing en kan dus tot vrede leiden tussen Israël en de Palestijnse staat.
Zit er wel beweging in?
Hoewel het lijkt of de Nederlandse regering de Verenigde Staten en Israël niet voor het hoofd wil stoten en dus erkenning van de Palestijnse staat niet wil, zit er wel beweging in. Voorheen zeiden diverse ministers van Buitenlandse Zaken dat pas als het vredesproces succesvol afgerond is, er sprake kan zijn van erkenning. Nu beschouwt de regering erkenning als een politiek middel, dat op een opportuun moment moet worden ingezet.
PAX zal in de komende periode zowel in Nederland als op het niveau van de EU en de VN activiteiten ondernemen die de druk op actief politiek handelen van de internationale gemeenschap vergroot. Daarbij zullen we ook de juridische en politiek-strategische vragen met betrekking tot het opportune moment van erkenning, bij de Nederlandse regering en op het niveau van de EU aan de orde stellen.
Lees ook: Vredesproces Israël en Palestina hoger op de politieke agenda
