Categorieën
Blog

Een kijkje in de kelders van de VN

Onze programmacollega’s reizen regelmatig voor hun werk. Een bezoek aan een veldkantoor in Zuid-Soedan, conferenties in Genève of New York....

Onze programmacollega’s reizen regelmatig voor hun werk. Een bezoek aan een veldkantoor in Zuid-Soedan, conferenties in Genève of New York. Collega’s van de afdeling Communicatie zijn daarentegen redelijk honkvast in Utrecht. Vanuit hier worden de persberichten verstuurd en de campagneplannen uitgewerkt. Best bijzonder dus als aan je gevraagd wordt om met het NoNukes team mee te gaan naar New York. Daar gebeurt op dit moment namelijk iets historisch: er wordt onderhandeld over een internationaal verbod op kernwapens. Historisch, omdat er nu eindelijk een grote stap wordt gezet om te komen tot eliminatie van deze massavernietigingswapens, die het dodelijkst én nog niet verboden zijn.

Bij de VN wordt tot 7 juli onderhandeld over dat verbod. Onze collega’s zijn ter plaatse om te lobbyen voor een zo sterk mogelijk verdrag. Ik was erbij om hun werk in beeld te brengen. En dat is een hele ervaring! Het begint bij het ophalen van je VN-badge. Zonder die badge kom je het VN-gebouw niet eens in. Of in ieder geval niet op de plekken waar de onderhandelingen plaats vinden.

sandra_vn-jun
Sandra Kalsbeek voor het gebouw van de VN.

Vanaf het moment dat je die badge in handen hebt, ren je van de ene plek naar de andere. Tip van een collega: “Eet als je de kans krijgt, het zou zomaar kunnen dat je hier en daar een maaltijd moet overslaan.” Lang leve de Amerikaanse porties, waar je wel een tijdje op kunt teren. Voordat de eerste sessie van de onderhandelingen begint, is er een ‘campaigners meeting’ van ICAN. ICAN staat voor International Campaign to Abolish Nuclear Weapons, een internationaal netwerk waar PAX lid van is. In de tijd die moet doorgaan voor de middagpauze is er een ‘side-event’ waar een collega spreekt.

In de overige tijd wordt in een kelderzaal van het VN-hoofdkwartier dus ook nog, niet geheel onbelangrijk, onderhandeld over een kernwapenvrije wereld. Landen die mee doen aan de onderhandelingen mogen laten weten wat zij vinden van de tekst van het verdrag dat kernwapens gaat verbieden. Saillant detail: Nederland doet als enige NAVO-land mee aan de onderhandelingen. Alhoewel de zaal tamelijk logisch is ingedeeld: landen op volgorde van het alfabet voorin, maatschappelijke organisaties zitten op een kluitje achterin, zijn de onderhandelingen zelf redelijk ondoorzichtig voor een leek. Zeker als je geen plekje hebt kunnen bemachtigen met een koptelefoon. De sprekers praten wel in een microfoon, maar het geluid komt door de koptelefoons. Dat is handig als je de taal die wordt gesproken niet verstaat en je dus afhankelijk bent van een van de tolken.

Als ik denk aan onderhandelen denk ik aan verhitte discussies, mensen die boos weglopen, omdat het niet gaat zoals ze willen, triomfantelijke gezichten als iets juist wel lukt. Niets van dat alles tijdens de VN-onderhandelingen. Iedereen zit redelijk stoïcijns achter het bordje met de naam van zijn of haar land erop en wacht tot de voorzitter aangeeft dat hij of zij de beurt heeft om te spreken. Het duurde wel even voordat het tot me doordrong dat hier beslissingen op wereldformaat worden genomen. In deze kelderzaal zonder ramen wordt bepaald onder welke voorwaarden kernwapens verboden gaan worden. Wereldpolitiek lijkt hier ineens heel klein en redelijk behapbaar.

Ook al lijken de sprekers stoïcijns en zijn sommigen dat ook, het verbod komt er. En zoals het er nu naar uitziet duurt dat niet zo heel lang meer. Hopelijk zal ook Nederland, vroeger of later, het verbod ondertekenen. Het tijdperk van de kernwapens is nu namelijk echt voorbij.

Bekijk ook