Zes jaar lang werden tientallen steden en gemeenschappen in Syrië belegerd. En hoewel daar nu een einde aan gekomen is, zullen de gevolgen van deze traumatische belegeringen nog jarenlang voelbaar zijn.
De regering van Assad gebruikte de belegeringen als een militaire strategie om oppositiegebied tot overgave te dwingen. Dit leidde tot oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid. Oorlogsmisdadigers moeten ter verantwoording worden geroepen.
“Veel belegeringen liepen uit op gedwongen verhuizingen, een oorlogsmisdaad”, zegt PAX programmaleider Marjolein Wijninckx. “Honderdduizenden wonen noodgedwongen in Noord-Syrië of in ballingschap in Turkije of andere landen. Deze mensen kunnen niet terugkeren, want de regering die hen ooit van hun land verjoeg, is nog aan de macht.”
Laatste Siege Watch rapport
Het laatste Siege Watch rapport Out of Sight, Out of Mind: the Aftermath of Syria’s Sieges dat vandaag is gepubliceerd, biedt een overzicht van zes jaar belegeringen, analyseert wat de militaire strategie van belegeringen nu betekend heeft en doet aanbevelingen. Die gaan én over wat we nu kunnen doen voor de slachtoffers én welke lessen de internationale gemeenschap kan trekken om burgers te beschermen in soortgelijke situaties.
Tweeënhalf miljoen mensen, dat is tien procent van de Syrische bevolking, hebben te maken gehad met belegeringen. Een man-made humanitaire ramp van historische omvang. Deze militaire en economische blokkades werden de burgerbevolking opgelegd. Mensen waren verstoken van elekriciteit en stromend water, voedsel, brandstof, medicijnen en andere eerste levensbehoeften. Ziekenhuizen, scholen, markten en hulpgoederen werden aanvalsdoelen. Veel belegerde gemeenschappen hadden te lijden onder hevige aanvallen, sommige werden met de grond gelijk gemaakt. Dit alles was onderdeel van een weloverwogen oorlogsstrategie.
Voormalig belegerde gebieden worden nog steeds gestraft
Voor de regering van Assad en bondgenoten bleek de belegeringsstrategie effectief. Vandaag zijn alle ooit belegerde gebieden weer onder bestuur van Assad en bondgenoten. Het regime laat echter nog steeds nauwelijks humanitaire hulp toe en ook is de bewegingsvrijheid van de mensen beperkt. Onderdrukkende maatregelen zoals plotselinge arrestatiegolven zijn zaken waar de bevolking aan blootgesteld wordt. “Het is cruciaal dat er onafhankelijke waarnemers naar voormalig belegerde gebieden gaan,” zegt Wijninckx. “Humanitaire hulpverleners moeten meer druk uitoefenen om toegang te krijgen tot deze gebieden. Hun eerste prioriteit moet zijn de burgers te beschermen en te steunen.”
Syriëconferentie in Brussel
Donoren uit allerlei landen komen volgende week bijeen in Brussel om bedragen toe te zeggen voor Syrië en de buurlanden. PAX beveelt aan om gezondszorg, psycho-sociale hulp en toegang tot onderwijs aan overlevenden van de belegerde gebieden te geven, zowel in als buiten Syrië. Europese landen zouden de overlevenden moeten bijstaan in hun zoektocht naar waarheid en gerechtigheid. Dat betekent bijvoorbeeld dat de donorconferentie het VN-orgaan dat ingesteld is om onafhankelijk en onpartijdig onderzoek naar oorlogsmisdaden te doen en dat tot rechtsvervolging kan overgaan (IIIM), te steunen. Europese landen moeten de mogelijkheden verruimen om internationale rechtspraak mogelijk te maken en om Syrische organisaties die werken op dit thema te ondersteunen.
Siege Watch laatste rapport: Out of Sight, Out of Mind: the Aftermath of Syria’s Sieges
Voor een overzicht van voorgaande rapporten zie siegewatch.org
Policy Brief
PAX heeft vandaag ook een policy brief uitgegeven waarin het de wettelijke regelgeving beschrijft die sinds 2011 gelden voor huis-land-en eigendomsrechten. Er is veel internationale kritiek geweest op de zogeheten ‘zoning Law No. 10’ die in 2018 van kracht werd verklaard. De policy brief laat zien dat er meer wetsartikelen zijn ingevoerd die tot doel hebben om terugkeer van Syriërs te bemoeilijken omdat het voor hen moeilijk is eigendomsrechten te bewijzen. Download Legal Obstacles to Housing, Land and Property Rights in Syria
