Het veilige Syrië waarover de regering spreekt, bestaat alleen in de fantasie van politici die af willen van mensen die hier een veilig heenkomen zoeken. De realiteit is een andere, het Assad-regime dat zijn leger inzet tegen zijn eigen bevolking en de volksopstand van 2011 met geweld neerslaat zit er nog steeds.
De prijs hiervan: meer dan een half miljoen doden en ontelbaar meer gewonden. Daarnaast zijn tienduizenden ‘verdwenen’, of zitten vast in de vele gevangenissen. Meer dan de helft van de bevolking is vluchteling. In Syrië zelf, of in de buurlanden en Europa.
En terwijl het kabinet zijn plannen presenteerde om delen van Syrië veilig te verklaren bombardeerde Rusland steden en dorpen in het noordwesten, beschoot het leger van Assad dorpen in de omgeving van Aleppo en viel Turkije PKK-doelen aan in het noorden en noordoosten van Syrië. In dezelfde week bombardeerde de Israëlische luchtmacht Damascus, de Golan-hoogte en de grensovergangen met Libanon. Tot zover over ‘veiligheid’. De feitelijke oorlogshandelingen duren nog steeds voort.
Belangrijker is dat de oorlog tegen ‘ongehoorzame’ burgers onverminderd doorgaat. Herhaaldelijk heeft het regime verklaard dat af te willen van iedereen die niet loyaal is. Lees de rapporten van mensenrechtenorganisaties en experts erop na: met een uitgebreid en wreed systeem van repressie en dwang rekent het regime af met (vermeende) tegenstanders. De gevangenissen zitten overvol en iedereen die ooit gevlucht is, is per definitie verdacht. Het is dan ook niet voor niets dat Nederland het Assad regime heeft aangeklaagd bij het Internationaal Hof van Justitie.
De Nederlandse regering weet dus ook wel dat uitzetten van Syriërs vrijwel onmogelijk is en mensen in groot gevaar gaat brengen. Maar daar gáát het ze niet om. Het gaat ze niet om wat er feitelijk in Syrië speelt, het gaat ze om Nederland. Minister Faber verklaarde zelf over Syriërs: ‘…dit is een hele grote groep die Nederland binnenkomt. Als we dat fors kunnen indammen, zet dat zoden aan de dijk.’
Om maar snoeihard te zijn tegen vluchtelingen en om stoer te lijken tegen de kiezers kiest de regering voor de fantasie van een veilig Syrië. Een cynische fantasie die – nogmaals- alleen bestaat in de hoofden van politici.
