“
Een reis naar de wortels van de haat”, zo noemen journalist Pieter Stockmans en Montasser AlDe’emeh, hun nieuwste boek: “de Jihadkaravaan”. Het is een reis naar de landen van de Jihad in het Midden-Oosten, een reis door de conflictueuze geschiedenis van het Westen en het Oosten en vooral een innerlijke reis naar de wortels van de haat. Een reis die je moet ondernemen om de karavaan te kunnen stoppen om de vicieuze cirkel van het geweld te doorbreken.
De titel verwijst naar het boek “Join the Caravan” van Abdullah Azzam, een belangrijke Palestijnse jihad- ideoloog die aan de basis van al-Qaida stond. “Join the Caravan” was een onderbouwing voor de Jihad tegen de Russen in Afghanistan en een oproep aan moslimjongeren om zich hierbij aan te sluiten.
In de ‘Jihadkaravaan’ verweven de auteurs meerdere verhaallijnen. Als eerste is het een korte en heldere geschiedenis van de globale Jihadbeweging, tot en met bloedige broedertwist tussen de jihadisten van IS en al-Qaeda in Syrië.
Een andere verhaallijn is de speurtocht van Montasser in 2014 naar de Nederlanders en Belgen – een paar honderd in totaal – die zijn afgereisd naar Syrië. Sommigen zijn terechtgekomen bij de Islamitische Staat en anderen bij al-Qaeda in Syrië: het Nusra-front. Voortgedreven door vergelijkbare idealen, gedeelde frustraties en dromen staan de jongeren nu tegenover elkaar. Idealisten in een wrede burgeroorlog die veel groter is dan zijzelf.
Maar het boek is vooral ook een zelfonderzoek. Als ex-extremist begrijpt Montasser de jihadisten die naar Syrië afreizen maar al te goed. Hij beschrijft zijn eigen proces van radicalisering in en uiteindelijk ‘re-radicalisering’: het maken van een radicale move om de cirkel van haat te doorbreken.
Het had namelijk niet veel gescheeld of hijzelf was meegegaan in de karavaan. Als enige Palestijn in het Belgische dorpje Baardegem was hij woedend. Hij was woedend over het grote verlies in 1948, toen zijn ouders werden weggejaagd uit Palestina, alles kwijtraakten en opgroeiden in een desolaat vluchtelingenkamp in Jordanië. Woedend over het onrecht tegen de Palestijnen en woedend over de oorlogen in- en tegen de Arabische en Islamitische wereld. Maar vooral woedend over de onverschilligheid hierover, en de ontkenning van enige verantwoordelijkheid hiervoor in het Westen.
De auteurs reizen van Syrië naar Jordanië, de bakermat van de Jihadkaravaan. In al-Zarqa, geboorteplaats van de beruchte al-Qaeda terrorist al-Zarqawi en Jihad- ideoloog al-Maqdisi. In het Palestijnse vluchtelingenkamp al-Russeifeh ontmoeten ze de jongeren die in de Jihad een uitweg uit de marginaliteit en uitzichtloosheid vinden, of zelfs de strijd in Syrië als opmaat zien voor de bevrijding van Palestina.
De reis eindigt daar, in Palestina, een van de wortels van het grote Midden-Oosten conflict. Montasser bezoekt de ruïnes van zijn voorouderlijk dorp Sabbarin en rekent daar definitief af met zijn haat.
Als naschrift presenteren Pieter Stockmans en Montasser AlDe’emeh “tien kogels van verzoening” een “manifest van het verzoeningsradicalisme” (over dit manifest zal ik Pieter en Montasser in een volgende blog interviewen).
Maar voor nu: lees dit boek!
Montasser AlDe’emeh en Pieter Stockmans: ‘de Jihadkaravaan’ (Lannoo, 2015)
http://www.lannoo.be/de-jihadkaravaan
http://www.pieterstockmans.be/blog/book/
