De afgelopen vijf jaar runnen PAX en partner Dignity Space de ‘Peace Engineer School’, waar Oekraïners werden getraind in geweldloze communicatie, dialoogfacilitatie, crisisonderhandelingen en inclusieve besluitvorming om conflicten tussen verschillende groepen in samenleving op te lossen. Meer dan 60 mensen hebben het trainingsprogramma aan de school afgerond of zaten in de laatste fase van hun leertraject toen de oorlog begon. Ze zijn nu allemaal op verschillende plaatsen: sommigen zijn in hun geboorteplaats gebleven, anderen zijn naar andere (veiligere) delen van Oekraïne gegaan, weer anderen vluchtten naar andere Europese landen. Allemaal hebben ze hun verhaal te vertellen: wat ze om zich heen zien gebeuren, wat het voor hen persoonlijk betekent en hoe ze ermee omgaan. We spreken ze meerdere keren per week en delen hun verhalen hier. Ze zijn het er allemaal over eens dat het belangrijk is om deze verhalen te delen, zodat mensen in het buitenland kunnen horen wat de oorlog echt met mensen doet / hoe het echt is voor mensen om een oorlog door te maken.
28 maart 2022 (dag 33 van de oorlog)
W. komt uit Zuid-Oekraïne
Vandaag las ik een quote van een holocaustoverlevende en dat bevat een belangrijke les voor hoe je de verschrikkingen van een oorlog of concentratiekamp kunt overleven. Hij schrijft: als eerste braken diegenen, die geloofden dat het snel voorbij zou zijn, daarna diegenen, die niet geloofden dat het ooit op zou houden, en alleen diegenen hebben het overleefd, die zich focusten op hun eigen acties en geen verwachtingen hadden over wat er wel of niet zou gebeuren.
“Deze woorden neem ik met me mee, en het helpt om niet te veel bezig te houden met de dingen waar je geen invloed op hebt. ”
