De route van de Walk of Peace in Utrecht, die plaatsvond op een zonnige zaterdag tijdens de Vredesweek, vormt twee lussen van ongeveer vijf kilometer. Eén lus loopt door kleurrijk Lombok, de andere door het centrum van de stad. Wie Utrecht kent, zal weten dat deze twee lussen in het midden gescheiden worden door het Centraal Station, beginplek van de wandeling. Het lijkt een symbolische weergave van het ‘Wij en Zij’-thema dat tijdens de wandeling centraal staat.
De route leidt ons namelijk langs verschillende bijzondere plekken in Utrecht die iets doen met ontmoetingen. Ontmoetingen tussen mensen van verschillende groepen die elkaar normaal gesproken niet zo vaak tegenkomen. De eerste stop in Lombok is hier gelijk een heel goed voorbeeld van: De Voorkamer. In een hoekpand aan de Kanaalstraat komen vluchtelingen en Nederlanders regelmatig bij elkaar. Koffie drinken, spelletjes spelen, of bijvoorbeeld meubels maken: er is van alles mogelijk. “Alles wat wij doen, ontwikkelen we samen met de mensen die hier komen,” vertelt oprichter Pim. “We zetten de talenten van mensen in, zodat wat we in de Voorkamer doen een reflectie is van iedereen die naar Nederland toe komt. Hiermee doorbreken we de vooroordelen rondom vluchtelingen en dragen we bij aan samenwerking tussen de verschillende groepen.”
Dit gebeurt ook aan de hand van samenwerkingen. Zo werkte de Syrische fotograaf Aziz samen met een Nederlandse fotograaf, en exposeerde hij zijn foto’s in De Voorkamer. “Met mijn foto’s leg ik mijn ervaringen in het AZC vast en trek ik de vergelijking met Utrecht: wat maakt het verschil, en waarom is de stad beter dan het AZC?” aldus Aziz. Opnieuw een tegenstelling: wij en zij, stad en AZC. Inmiddels woont Aziz zelf in de stad, en is hij begonnen met een studie aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht om professioneel fotograaf te worden. Shay, mede-oprichter van De Voorkamer, vertelt dan ook dat veel nieuwkomers iets gehad hebben aan De Voorkamer: “Sommigen zeggen: ik had niemand in Utrecht, ik had geen vrienden. Ik was altijd alleen thuis, ik had niks te doen. En vanaf het moment dat mensen hier komen, maken ze contact.”
De Voorkamer vormt een mooie aftrap van de vredeswandeling in Utrecht. Vanuit daar lopen we verder, en brengen we onder meer een bezoek aan de grote Ulu moskee. Speciaal voor vandaag zijn de deuren opengesteld voor geïnteresseerde bezoekers die hier normaal gesproken niet binnen komen. Zo zegt Hester, deelneemster van de wandeling: “Dit is zo’n moment dat je je vrij voelt om op plekken binnen te lopen waar je al tijden best wel nieuwsgierig naar bent, maar waar je niet altijd even makkelijk binnen loopt.” Misschien is de Walk of Peace een mooi begin om wat vaker wél bij elkaar naar binnen te lopen.
Aan de andere kant van de wandeling, in het centrum, vinden we op een idyllisch plekje langs de singel Blossom030. Geblinddoekt zit een groepje rond een tafel en zo worden gesprekken gevoerd over wat samenbindt en wat vervreemdt. De blinddoek helpt hierbij om onbevooroordeeld met elkaar in gesprek te gaan, vertelt medeorganisator Charissa. “Je bent niet bezig met hoe de ander kijkt of zich gedraagt, dus je gaat heel goed luisteren. Wij denken dat dat belangrijk is in een gesprek met de ander: je vooroordelen uitschakelen, kwetsbaar durven zijn.” Een inspirerende gedachte.
Sowieso is het inspirerend om te zien hoe mensen zich op verschillende manieren inspannen om een klein beetje bij te dragen aan meer vrede in de stad. Door het opzetten van vernieuwende initiatieven, door met elkaar in gesprek te gaan, maar ook door mee te doen met deze wandeling. Iedereen met zijn eigen motieven, achtergrond, en hoop. Door elkaar te ontmoeten, te luisteren en samen iets nieuws te creëren dragen deze mensen bij aan een Utrecht waarin ‘Wij en Zij’ niet langer alleen naast elkaar, maar ook in verbinding met elkaar kunnen bestaan.