‘Complete the challenge’ Dat is deze week dé slogan voor landen wereldwijd. Nee, het heeft niets te maken met het WK-voetbal. Al zou het fantastisch zijn als het Nederlands elftal de uitdaging om wereldkampioen te worden ein-de-lijk omzet in resultaat. Nee, het gaat hier over landmijnen.
Door Suzanne Oosterwijk
In Maputo, de hoofdstad van Mozambique, komen deze week landen die zijn aangesloten bij het Landmijnenverdrag en campaigners van over de hele wereld bijeen. Zij spreken over wat er is bereikt, maar kijken ook naar wat de stappen voorwaarts zijn. De uitdaging die landen zijn aangegaan om landmijnen de wereld uit te helpen, moet worden voltooid. De International Campaign to Ban Landmines, waar PAX lid van is, roept staten op: Maak het werk af, en wel voor 2025!
Dagelijkse realiteit
Helaas is het gevaar van landmijnen nog steeds dagelijkse realiteit voor gewone burgers in landen waar deze wapens ooit zijn gelegd. Ze liggen bijvoorbeeld in gebieden waar boeren werken, waar kinderen naar school gaan, of waar ziekenhuizen staan. Ze liggen te wachten tot er iemand op gaat staan en er ledematen en levens verloren gaan. Zelfs jaren, decennia, na een conflict eisen landmijnen nog steeds slachtoffers.
Simpele oplossing
Precies om dit grote humanitaire probleem op te lossen kwamen staten in 1997 het Landmijnenverdrag overeen. Inmiddels is de meerderheid van alle landen ter wereld aangesloten bij het verdrag. Toch zijn er 36 staten die geen lid zijn, zoals China, de VS, India, Pakistan en Rusland. Enkele landen en niet-statelijke groeperingen hebben landmijnen recentelijk nog gebruikt, zoals in Birma, Libië en Syrië.
De oplossing die het Landmijnenverdrag aandraagt, is vernuftig simpel. Landen die zijn aangesloten bij het Landmijnenverdrag mogen de wapens niet gebruiken, niet produceren, niet opslaan en niet vervoeren. Bovendien moeten landen de gebieden opruimen waar onontplofte landmijnen liggen, zodat mensen er weer veilig kunnen leven. En slachtoffers en hun gemeenschappen die getroffen zijn door landmijnen moeten geholpen worden.
Binnen handbereik
De oplossing ligt er en wordt door het overgrote deel van de wereld erkend. De stip aan de horizon – een wereld zonder landmijnen – is binnen handbereik. Nu, vijftien jaar nadat het Landmijnenverdrag in werking trad, is het moment aangebroken om die laatste stappen te nemen. Die stip aan de horizon moet binnen tien jaar realiteit zijn: geen voorraden meer, geen land bezaaid met onontplofte landmijnen meer… geen slachtoffers meer. Het is de hoogste tijd landmijnen definitief tot het verleden te laten behoren!
