Nu er door COVID-19 nog altijd niet gereisd kan worden, belt Anna Timmerman, algemeen directeur van PAX, met partners over de hele wereld. Dit keer met Lokii Lokwaar Eliah uit Zuid-Soedan.
Lokii werkt in het Vredesdorp Kuron als jonge leider. Geboren in een herdersgemeenschap in een gezin met 10 kinderen was er geen kans op onderwijs voor Lokii. Tot hij op zijn tiende in het Vredesdorp mocht komen wonen om daar naar de enige school in de wijde omgeving te gaan. Na studies in Rwanda, Kenia en zelfs Duitsland, kan hij nu als jonge leider in het Vredesdorp als voorbeeld dienen voor andere lokale jongeren.
Kuron Peace Village is een Vredesdorp in het uiterste zuidoosten van Zuid-Soedan, opgezet in 2000 door bisschop Paride Taban, met behulp van PAX en met als doel de bevolking in dit gebied en in de wijdere omgeving te verenigen. Het dorp dient als voorbeeld voor Zuid-Soedan, een land dat is verscheurd door burgeroorlogen.
In het Vredesdorp werken en wonen verschillende etnische groepen vreedzaam samen. De bisschop kwam op het idee toen hij in de jaren negentig het Vredesdorp Neve Shalom in Israël bezocht, waar Israëliërs en Palestijnen vredig samenleven. Nu werken er in Kuron enkele tientallen mensen in het gezondheidscentrum en op de basisschool, die ze zelf hebben opgericht. Anderen onderwijzen nieuwe landbouwmethoden of breiden het vredeswerk uit richting lokale gemeenschappen rondom het Vredesdorp.
UPDATE: Dit gesprek met Lokii vond plaats vlak voordat Zuid-Soedan en Soedan getroffen werden door zware regenval en hevige overstromingen. Lees hier hoe het met Lokii en het Vredesdorp Kuron gaat.
Anna: “Ik ben blij om je via Skype te ontmoeten Lokii, kun je omschrijven waar je nu bent?”
Lokii: “Ik ben nu in Kuron, een dorp dat je het best kan omschrijven als ‘een vlieg in de woestijn’. Vroeger werd er in dit gebied veel gevochten. Mensen moordden elkaar uit en stalen elkaars vee. Bijna twintig jaar geleden stichtte Bisschop Paride Taban het Vredesdorp en daarmee kwam er enorme verandering in dit voormalige niemandsland. Kinderen gaan hier nu naar school en mensen verbouwen hier voedsel.”
Anna: “Hoe was het om op te groeien in het Vredesdorp?”
Lokii: “Ik kom uit een gezin met tien kinderen, ik had nooit gedacht dat ik überhaupt naar school kon gaan! Je kunt mijn verhaal oprecht een wonder noemen. Ik ben de enige uit ons gezin die naar school kon, en nu ben ik zelfs in Europa geweest om te studeren. Een herderskind uit dit verlaten niemandsland in Europa, dat is niets minder dan een wonder.”
“Dankzij missionarissen die actief zijn in het gebied waar ik woonde kon ik naar de basisschool in Kuron en daarna mocht ik zelfs naar de middelbare school in Kenia. Na mijn middelbare school kreeg ik een baan bij het Vredesdorp om te werken op de vredesafdeling, omdat ik de moedertaal van deze regio goed ken. En hoewel ik hield van dat werk, wilde ik graag doorleren. Maar hoe moest ik dat financieren? Met de hulp van het Vredesdorp en een aantal donoren, heb ik me kunnen inschrijven voor een driejarige Bachelor in Peace Building and Development Studies aan de Protestantse Universiteit van Rwanda. Ik wilde echt hard werken en goede cijfers halen om zo een positief voorbeeld te zijn, als vertegenwoordiger van de Kauto Gemeenschap. Er zijn maar drie universitair afgestudeerden in de hele Kauto Gemeenschap, een bevolking van ongeveer een miljoen mensen. En omdat ik zo hard gewerkt had voor mijn studie kreeg ik een beurs om een semester in Duale Hochshule Baden Wurttemberg in Duitsland te studeren. In augustus 2020 ben ik teruggekomen naar het Vredesdorp om ervoor te zorgen dat ik de kennis teruggeef aan mijn mensen.”
Anna: “Zie je je toekomst ook in het Vredesdorp?”
Lokii: “Ja, zeker. Ik wil mijn volk steunen, ik kan niet gelukkig zijn als mijn mensen lijden. En je kan niet uitgaan van wonderen, maar soms gebeuren ze!”
Anna: “Toen ik zo oud was als jij studeerde ik een tijd in Palestina. Maar eigenlijk kreeg ik de grootste cultuurshock toen ik weer thuiskwam en mijn omgeving ineens met hele andere ogen bekeek. Herken je dat?”
Lokii: “Jazeker! De zes maanden in Duitsland hebben alles veranderd. Zodra ik geland was in Nairobi merkte ik dat ik een ander persoon was geworden, ik ben echt getransformeerd.”
Anna: “Wat is er veranderd?”
Lokii: “Europa is zo georganiseerd. In Nairobi vielen me de verkeersdrukte en de culturele verschillen meteen op. Hoe mensen in het leven staan, hoe mensen denken, alles is zo anders in Duitsland dan hier. Ik ben ook echt een ander mens geworden. In Duitsland mag je nooit te laat komen en moet je je aan deadlines houden. Dat was niet zo in Rwanda, waar ik daarvoor studeerde.”
Anna: “Wat denk je dat je over vijf jaar doet Lokii?”
Lokii: “Dankzij mijn kennis van het gebied en de taal denk ik dat ik veel grondwerk zal doen. Ik was al field watch maar moest me nog verder ontwikkelen door te studeren. Dat heb ik in Rwanda gedaan. Nu ben ik terug en zal ik het moeilijke veldwerk met gewapende groepen gaan doen in het vredesprogramma.”
Anna: “Wat kunnen we in Europa leren van de mensen in Kuron, wat moeten we anders doen?”
Lokii: “Ik wilde graag naar Europa om te zien hoe het daar is. Maar het is voor mensen in Duitsland moeilijk om zich een voorstelling te maken van het conflict hier in Zuid-Soedan. We zijn blij dat ze in Europa om ons geven, zoals PAX dat doet. Wij komen hier zoveel tekort, de juiste kennis en capaciteiten. Zeker doordat Zuid-Soedan verscheurd wordt door conflict. Nederland helpt ons enorm om vooruit te komen. We hebben die hulp van hogerhand in Nederland hard nodig, als jullie samenwerken met onze burgerbewegingen op de grond kunnen we echt verandering brengen.”
Anna: “Je hebt in zoveel landen gewoond, waar mannen en vrouwen verschillende posities hebben. Wat heb je daarover geleerd?”
Lokii: “De enorme kloof tussen de rechten van mannen en vrouwen is een groot probleem in dit land. Vrouwen moeten gedienstig zijn aan mannen in Zuid-Soedan. Terwijl in Rwanda de helft van de parlementsleden uit vrouwen bestaat en vrouwen leiderschapsposities hebben, zowel in de regering als bij mij op de universiteit. In Duitsland natuurlijk ook. Toen ik daar was mocht ik bij een Duitse familie op de Paaslunch komen. Toen ik vroeg wie het heerlijke eten had gemaakt zeiden ze; ‘de vader van het gezin’. Ik viel bijna van mijn stoel, dat is ondenkbaar in Zuid-Soedan. Ik heb me voorgenomen om dit later ook te doen voor mijn gezin. Een van de belangrijkste dingen die ik heb geleerd in al die landen is dat vrouwen een grote rol kunnen spelen in de maatschappij.”
Anna: “Welke rol hebben vrouwen in het Vredesdorp?”
Lokii: “De lokale gemeenschappen hebben nog een traditionele rolverdeling, maar dankzij het Vredesdorp gaan er voor het eerst meisjes naar school. Vrouwen doen hier bijna alles. Sommige mannen liggen te slapen onder een boom terwijl hun vrouw al het zware werk doet. Mannen verwachten dat ook van vrouwen. Maar ik ga het heel anders doen, ik zal koken voor mijn gezin en een echt rolmodel zijn.”
Lees hier meer over Vredesdorp Kuron en het werk van PAX in Zuid-Soedan
Lees ook:
- Aflevering 1: Door corona moeten we in Colombia heel alert zijn voor misbruik
- Aflevering 2: Vrouwen hebben keer op keer laten zien dat zij verandering kunnen brengen
- Aflevering 3: Vredesproces Zuid-Soedan mag niet lijden onder corona
- Aflevering 4: Omgaan met het verleden is de kern van vooruitgang
- Aflevering 5: De internationale gemeenschap moet weten wat hier in Irak gebeurt
- Vrede in tijden van corona
